De Singellopen gaan steeds meer op elkaar lijken. Steevast op de laatste vrijdag van april, met duizenden snelle en minder snelle deelnemers, elk jaar duizenden guldens voor het goede doel en elk jaar medewerking van de politie en de gemeente Leiden om alles in goede banen te leiden. En na een goed uur gaat het dagelijks leven in de stad door alsof er niets is gebeurd.
Wel wordt duidelijk dat de Singelloop vroeg of laat uit zijn voegen zal barsten. De singels zijn nu eenmaal niet van elastiek. En het startpunt op de Witte Singel vraagt om moeilijkheden. Of liever gezegd: om oplossingen die niet iedereen even sportief vindt, zoals een stukje afsnijden.
Ook het onderscheid tussen snelle wedstrijdatleten en langzame leutlopers vraagt aandacht. De groepen bijten elkaar weliswaar niet, maar door ze op één hoop te gooien doe je ze beide tekort. Het zijn, al met al, luxeproblemen van een populair evenement dat allang niet meer weg te denken is uit Leiden.