De nieuwe werkwijze slaat aan. Na het eclatante succes van de Singelloop in 1980 met Hilbert van der Duim en Theo Koomen Als trekpleister, gaat de organisatie van Leidsch Dagblad en LPSV door op de ingeslagen weg. Het publicitaire accent ligt niet zozeer op de hardlopers, die vaak naamloos en zelfs startnummerloos over de Leidse singels draven, als wel op de starter en de speaker. Soms verdringen zelfs twee bekende Nederlanders zich om het startpistool. En duikt daar weer Theo Koomen op om als onnavolgbare spreekstalmeesterextra jeu te geven aan de Singelloop. Tot groot verdriet van vele Singellopers komt Koomen in 1983 om bij en auto-ongeluk, waardoor de Singelloop iets van zijn sprankeling verliest. Maar ook na zijn dood waart zijn geest als het ware nog rond de Leidse singels. Want over het aandeel dat Koomen had in de Leidse Singelloop is nog jaren nagepraat.
De aanwezigheid van een sportheld lokt meer publiek en ook meer deelnemers naar de singels. Vandaar dat alle kranten in 1980 over een recordaantal deelnemers kunnen schrijven. De Leidse Courant telt er 900, het Leidsch Dagblad – als organisator dicht bij het vuur – spreekt zelfs van 1500 betalende hardlopers. In alle gevallen betekent het een doorbraak, want het oude record uit 1976 stond op 800 deelnemers. Mede door de komst van buitenstaanders als Van der Duim en speaker Theo Koomen heeft het hardloopspektakel wat weg van een schaats- of wielerwedstrijd. De populaire spraakwaterval kleurde zijn live verslag zoals alleen hij dat kon. Het duo Theo van der Veer en Martien van der Hoorn, draaft zij aan zij op de finish af. In het jubileumboek van AV Holland noteert schrijver Bert Paauw uit de mond van Koomen: ,,Mensen, mensen, het is toch niet te geloven hè, ze kunnen nog praten tijdens het lopen ook. Kijk nou toch eens, het lijkt wel een stel paarden, wat is het toch geweldig hè, oooh. En ze lopen nog precies in de maat ook, schitterend.’’
Afgezien van Koomen laten ook andere bekende Nederlanders zich strikken om de Singelloop meer allure te geven. Uiteraard doen zij dat voor het goede doel., in de beginjaren steevast de Nederlandse Invaliden Sportbond (NIS) of de gehandicaptensportvereniging De Sleutels van gangmaker Joop Westbroek. De Singelloop moet nu eenmaal iets opleveren voor de gehandicapte medemens, een interne eis die later minder strikt zou gelden. Namen willen we lezen, van beroemdheden als Anton Geesink en Bennie Wijnstekers, van Barry Hughes en Bettine Vriesekoop. Zij moeten steeds meer deelnemers naar de singels lokken, die voor 3 (jeugd) of 4 gulden bijdragen aan het goede doel. Helaas valt door het onuitroeibare fenomeen van de zwartloper de opbrengst altijd lager uit dan was gehoopt. Pas als de uitgifte van startnummers bij de Singelloop standaard wordt – en daarvan is nu nog geen sprake – lopen zwartlopers onmiddellijk in de gaten. Tot het zover is, houdt de kreet ‘het ziet hier zwart van de mensen’ een bijzondere lading.